اضطراب اجتماعی / مقاله و خبر

[rsphus]

سلام
من یه مشکلی دارم که واقعاً تاثربرانگیز است. و اون هم اینه که هرجایی که می خواهم بروم اضطراب دارم (بیشتر جاهایی که در آن معذب هستم یا تا به حال نرفته ام) دائم فکر می کنم که نکند حالم بد شود و جلوی دیگران ضایع شوم. موقع امتحان های دانشگاه هم خیلی اضطراب دارم. و باعث می شه که هیچی از گلویم پایین نرود و چون به طورکلی فشار خونم پایین است ممکن است راست راستکی حالم بد شود و تازه این موضوع باعث افزایش میزان اضطرابم می شود. اگر ممکن است مرا راهنمایی بفرمایید. با تشکر

[دکتر نادر]

شما فرم خفیف یکی از انواع اضطراب ها رو دارید که به سادگی قابل رفع هست...

هراس اجتماعی و نحوه درمان آن
http://www.iransalamat.com/index.php...bsectionId=711
هزینه اضطراب اجتماعی زنان
http://www.iransalamat.com/index.php...bsectionId=711
اضطراب صحبت كردن در برابر جمع
http://www.iransalamat.com/index.php...bsectionId=711
اضطراب اجتماعی
http://www.iransalamat.com/index.php...bsectionId=711

[دکتر نادر]

آیا می‌دانید که شایع‌ترین هراس در بین مردم، صحبت کردن در مقابل جمع است؟ بسیاری از افراد اگر مجبور باشند که در جلوی دیگران صحبت یا سخنرانی کنند دچار دل‌آشوبه، تپش قلب و عرق کردن کف دست‌ها می‌شوند. امّا در بیشتر موارد، اگر مجبور به انجام این کار باشند، بالاخره به نوعی از پس آن برخواهند آمد.
کمی اضطراب، پیش از یک سخنرانی مهم و یا رفتن روی صحنه به انسان کمک می‌کند که اجرای بهتری داشته باشد. امّا گاهی اوقات بعضی‌ها نمی‌توانند از پس اضطراب شدیدی که به هنگام مواجهه با برخی موقعیت‌های اجتماعی به سراغشان می‌آید برآیند. برای آن‌ها، پاسخ دادن به یک سوال در کلاس درس، ارائه مطلبی در جلوی دیگران، و یا حتی صحبت کردن در سر میز غذا، باعث آنچنان اضطرابی می‌گردد که تحملّش ناممکن می‌نماید. این شرایط اضطرابی را هراس اجتماعی (یا هراس از اجتماع) می‌نامند.
● هراس اجتماعی چیست؟
هراس اجتماعی (که گاهی اضطراب اجتماعی نیز خوانده می‌شود) به ترس شدید از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی اطلاق می‌شود. این ترس آنقدر شدید است که برخی افرادی که دچار هراس اجتماعی هستند را در صورت امکان از قرار گرفتن در این موقعیت‌ها باز می‌دارد. و همانند سایر هراس‌ها، این ترس متناسب با خطر واقعی که وجود دارد نیست. با وجودی که بسیاری از افراد از این که در برخی موقعیت‌های اجتماعی خاص دستپاچه و شرمنده شوند می‌ترسند امّا کنار آمدن با این وضعیت برای بعضی‌ها بسیار مشکل است. افرادی که دچار هراس اجتماعی هستند معمولاً خطر شرمندگی و دستپاچه‌شدن را بیش از اندازه، و در همان حال، توانایی خود برای رویارویی با آن موقعیت را کمتر از حدّ برآورد می‌کنند.
بسیاری از افراد در خلال دوران نوجوانی، احساس کمروئی و خجالتی بودن می‌کنند. تمام تغییرات فیزیکی و هیجانی که در این دوره در زندگی ما اتفاق می‌افتد، می‌تواند بر روی اعتماد به نفس ما در آینده تأثیرگذار باشد. و نوجوانانی که احساس اطمینان کافی برای پرداختن به این مشکل نداشته باشند، در آینده نیز نسبت به چیزهایی که در این دوران برایشان مشکل آفرین بوده حساس‌تر خواهند بود.
بسیاری از نوجوانان، به ویژه آن‌ها که به طور طبیعی کمی خجالتی‌تر از هم سن و سال‌های خود هستند، از این که در مرکز توجه قرار گیرند احساس ناراحتی می‌کنند. غالباً برای آن‌ها، درخواست قرار ملاقات، صحبت کردن در مقابل جمع و یا حتی نشستن بر سر میز غذا همراه با عدّه‌ای که آن‌ها را خوب نمی‌شناسند، کاری استرس‌زا و اضطراب آفرین است. امّا اکثر آن‌ها بالاخره با چند بار اشتباه کردن، راهی برای کنار آمدن با این مشکل پیدا می‌کنند.
هراس اجتماعی چیزی به مراتب فراتر از خجالتی بودن طبیعی و یا احساس ناخوشایندی که اغلب مردم گاه و بیگاه دارند است. هراس اجتماعی، کمروئی و خجالتی بودن مفرط است که با اضطراب همراه می‌گردد و باعث می‌شود که فرد کاری که دوست دارد را انجام ندهد و یا از حضور در موقعیت‌هایی که ممکن است مجبور به صحبت کردن با دیگران گردد اجتناب کند.
هنگامی که فردی آنقدر خجالتی باشد که با بعضی افراد خاص یا در برخی موقعیت‌های اجتماعی خاص صحبت نکند، به نوع خاصی از هراس اجتماعی دچار است که به سکوت گزینشی معروف است.
این عبارت همان‌طور که از نامش برمی‌آید یعنی صحبت نکردن («ساکت» ماندن) در برخی موقعیت‌ها و نه در همه جا (گزینشی). این افراد با کسانی که با آن‌ها احساس راحتی کنند (مثل افراد خانواده یا دوستان) و یا در بعضی مکان‌ها (مثل خانه) مشکلی در صحبت کردن با دیگران ندارند و با آن‌ها به طور عادی مکالمه می‌کنند. امّا در بعضی موقعیت‌ها چنان احساس ناراحتی می‌کنند که ممکن است اصلاً قادر به صحبت کردن نباشند.
● عوامل پدید آورنده هراس اجتماعی
برخی نوجوانان مشکلات اضطرابی بیشتری نسبت به بقیه دارند. همچنین آن‌هایی که پدر و مادر و بستگان نزدیکشان مشکلات اضطرابی داشته باشند، احتمال بیشتری دارد که بعدها دچار چنین مشکلاتی گردند. این امر ممکن است به دلیل ویژگی‌های بیولوژیک مشترک در بین افراد خانواده باشد. برخی ویژگی‌ها می‌تواند بر عملکرد مواد شیمیایی مغز (انتقال دهنده‌های عصبی یا برخی هورمون‌های استرس) که تنظیم‌کننده وضعیت خلق و خو مثل اضطراب، کمروئی، عصبی بودن و استرس هستند، موثر باشد.
برخی افراد با شخصیتی محتاط به دنیا می‌آیند و به طور طبیعی نسبت به موقعیت‌ها و وضعیت‌های جدید حساس هستند و از قرار گرفتن در چنین موقعیت‌هایی خجالت می‌کشند. این امر ممکن است در پیدایش هراس اجتماعی نقش داشته باشد. برخی دیگر ممکن است با توجه به تجربیاتی که در زندگی کسب می‌کنند، شیوه‌ای که دیگران نسبت به آن‌ها واکنش نشان می‌دهند و یا رفتارهایی که در پدر و مادرشان یا دیگران می‌بینند، در طول زندگی شخصیت محتاطی پیدا کنند. اعتماد به نفس کم و فقدان مهارت‌های انطباقی برای مدیریت استرس‌های طبیعی نیز می‌تواند در پیدایش هراس اجتماعی نقش داشته باشد. همچنین آدم‌های نگران، کمال‌گرا یا کسانی که به سختی از اشکالات کوچک می‌گذرند، احتمال بیشتری دارد که دچار هراس اجتماعی گردند.
● کنار آمدن با هراس اجتماعی
روان درمانگران می‌توانند به کسانی که دارای هراس اجتماعی هستند کمک کنند تا مهارت‌های انطباقی برای مدیریت اضطرابشان را به دست آورند. این امر شامل درک و تنظیم افکار و باورهایی که باعث اضطراب می‌شوند، یادگیری و تمرین مهارت‌های اجتماعی برای افزایش اعتماد به نفس و جسارت، و سپس به کاربردن تدریجی و آهسته این مهارت‌ها در وضعیت‌ها و موقعیت‌های واقعی است.
یادگیری روش‌های آرامش (relaxation) مانند تنفس و تمرین‌های شل کردن عضلات می‌تواند یکی از عناصر درمان باشد. تمرینات نمایشی نیز می‌تواند مفید باشد. در این تمرینات، روان درمانگر و نوجوان، وضعیت‌های خاصی را در نظر می‌گیرند و در آن به ایفای نقش می‌پردازند. این کار می‌تواند انجام این رفتارها را به هنگام مواجه شدن با شرایط واقعی، برای نوجوان آسانتر و خودکارتر سازد.
گاهی اوقات صحبت‌هایی که فرد با خودش می‌کند باعث به وجود آمدن اضطراب در او می‌گردد. بنابراین یکی از روش‌های درمان می‌تواند اصلاح این گونه صحبت‌ها و یادگیری انجام صحبت‌های مثبت‌تر با خود باشد که به تقویت اعتماد به نفس و مهارت‌های انطباقی بیانجامد. نوجوان می‌تواند با راهنمایی روان درمانگر، افکار فعلی خود درباره موقعیت‌های خاص را اصلاح کند و از نگرانی‌های خود بکاهد.
● غلبه بر افکار نگران کننده
افکار نگران کننده دارای کیفیت خاصی هستند. آن‌ها معمولاً به شکل سوالی با این مضمون که «چه می‌شود اگر ........ » شروع می‌شوند و بیشتر منفی هستند تا مثبت. مثال‌هایی از این‌گونه افکار چنین است: «چه می‌شود اگر هیچ آشنایی بر سر میز نباشد که کنارش بنشینم؟» و «چه می‌شود اگر در امتحان رد شوم؟». افکار نگران کننده معمولاً بدتر و بدتر می‌شوند تا جایی که فرد نه تنها فقط انتظار چیزهای بد را دارد بلکه در انتظار بدترین چیز ممکن است.
هنگامی که فردی با هراس اجتماعی به این فکر می‌کند که معلّم او را برای درس دادن احضار کند، به احتمال زیاد این سوالات از ذهنش می‌گذرد: «چه می‌شود اگر جواب اشتباه بدهم؟» یا «چه می‌شود اگر بچه‌ها به جوابم بخندند؟» و یا افکاری مانند: «من نمی‌توانم جواب دهم.
خیلی سخت است. من قاطی خواهم کرد و جواب اشتباه خواهم داد» معمولاً صحبت کردن با خود، باعث بدتر شدن اضطراب می‌گردد و الگوهای اجتنابی فرد را تقویت می‌کند. اصلی‌ترین پیامی که افراد در خلال این صحبت‌کردن‌های با خود به خودشان می‌دهند این است که «خیلی ترسناک است» و «من نمی‌توانم از عهده‌اش برآیم.»
روان‌درمانگران می‌توانند به افراد کمک کنند تا این افکار را شناسایی نموده و مورد بررسی قرار دهند. برای مثال، دانش‌آموزی که نگران احضار شدن توسط معلم در کلاس است باید بررسی کند که چقدر احتمال دارد که او جواب غلط بدهد. اگر او معتقد گردد که معمولاً جواب درست را می‌داند، در این صورت احتمال این که جواب غلط بدهد بسیار کم می‌شود. سپس روان درمانگر می‌تواند بر روی مهارت‌های انطباقی در مواردی که دانش‌آموز اشتباه می‌کند و چگونگی جایگزین ساختن افکارهای نگران کننده با افکار آرامش‌بخش کار کند.
برای مثال، فرد می‌تواند تصوّر کند هنگامی که دوستش به یافتن اعتماد به نفس مجدّد نیاز دارد به او چه می‌گوید و یاد بگیرد که خودش نیز همان گونه فکر کند.
دارو درمانی نیز برای درمان هراس اجتماعی در برخی نوجوانان می‌تواند مفید باشد. غالباً داروهایی که به تنظیم عملکرد سروتونین (ماده‌ای شیمیایی در مغز که به ارسال پیام‌های الکتریکی مربوط به خلق و خو کمک می‌کند) تجویز می‌گردد. هر چند دارو درمانی مساله را به طور کامل حل نمی‌کند امّا می‌تواند باعث کاهش اضطراب گردد و به نوجوان فرصت دهد تا به تمرین برخی از روش‌های مثبتی که در بالا ذکر شد بپردازد.

[دکتر نادر]

واژه «اجتماعی» اشاره به در میان مردم بودن دارد. وضعیت هایی مانند صحبت در جمع، رفتن به جلسه امتحان و
رستوران ها، نوشتن در جلوی دیگران ، استفاده از اماکن عمومی و صحبت با تلفن نمونه ای از قرارگرفتن در وضعیت های گوناگون اجتماعی است.
واژه «اضطراب» هم به یک حالت روانی و عاطفی اشاره دارد که ممکن است از یک احساس ناراحتی کوچک به ترس یا وحشت حاد ادامه یابد. اضطراب طولانی یا شدید ممکن است منجر به بروز نشانگان جسمانی مثل تعریق، لرز، تهوع و احساس گیجی شود. اضطراب عموماً واکنشی است که در شرایط ترس آور رخ می دهد و با افکار منفی و هراس آور تشدید می شود.
آنچه که افراد دارای این اختلال را نگران می کند، ترس دائم از مورد انتقاد واقع شدن است یا ترس از رفتاری که ممکن است سبب شرمندگی یا تحقیر آنها شود این افراد همواره احساس می کنند که زیر ذره بین دیگران قرار دارند. افراد دارای این اختلال قبل از وضعیت های خاص مثل رفتن به مهمانی و غذاخوردن در جمع ، دچار واهمه می شوند. این نوع اختلال می تواند منجر به بروز نشانگانی مانند تپش قلب، غش، تهوع، تنگی نفس و تعریق زیاد شود. اضطراب اجتماعی ممکن است برای تعدادی از افراد آنقدر ناراحت کننده و استرس زا باشد که آنها از حضور در محیط های عمومی و جمع خودداری کنند و اغلب موجب می شود تا افراد در محیط های کاری، آموزشی ، اجتماعی و خانوادگی عملکرد مطلوبی از خود نشان ندهند. مبتلایان به این اختلال نیاز به درمان و حمایت دارند تا به شرایط عادی زندگی بر گردند. اشخاص دارای این اختلال اغلب می دانند و آگاهند که ترس آنها غیرواقعی و افراطی است اما در تغییر افکار و احساسات خود ناکام هستند. برخی افکار و باورها با اضطراب اجتماعی ارتباط دارد از جمله : من جایگاه خوبی ندارم، من به نظر احمق می رسم، من قادر به صحبت با افراد دیگر نیستم، من آنقدر حقیر هستم که نمی توانم با دیگران صحبت کنم.
برای تعدادی از افراد دارای این اختلال ممکن است فقط بعضی شرایط ناراحت کننده باشد و در سایر محیط ها مطمئن و عادی رفتار کنند. مثلاً ممکن است در محیط کاری دچار این نوع اختلال شوند ولی در جمع دوستان خود عملکرد مطلوبی از خود نشان دهند. بعضی ها ممکن است اضطراب اجتماعی فراگیری داشته باشند که در همه شرایط و وضعیت های اجتماعی دچار ناراحتی و نگرانی شوند.
اختلال « اضطراب اجتماعی» ممکن است در همه افراد از همه مشاغل و سنین و در هر دو جنس رخ دهد.
تکنیک های سودمندی از جمله مبارزه با باورها و ترس های غیرمنطقی و شیوه های یادگیری مواجه شدن باوضعیت های ترس آور، آرمیدگی ، آموزش مهارت های اجتماعی ، حساسیت زدایی و درمان حمایتی وجود دارد. برای کاستن از ناراحتی و نگرانی لازم است نکاتی به کار گرفته شود:
در صورت امکان از قرار گرفتن در محیط هایی که موجب ترس و ناراحتی شما می شود اجتناب کنید
حضور در شرایطی که در آنها احساس راحتی و آرامش می کنید را جایگزین حضور در شرایط و موقعیت هایی کنیدکه موجب نگرانی و ناراحتی شما می شود
● آرام و مطمئن عمل کنید
باافکار منفی خود مبارزه کنید، برای مثال به خودبگویید چه علتی وجود دارد که دیگران مواظب رفتار من باشند و رفتار مرا زیر نظر بگیرند یا این که فکر کنند که من احمق هستم.
تکنیک های مناسب نفس کشیدن و آرمیدگی را یاد بگیرید تا این که شما ابزاری را برای اوقاتی که نگران و مضطرب هستید داشته باشید
● به خودتان بازخورد مثبت دهید
محققان معتقدند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی منجر به ظهور و وجود اضطراب اجتماعی می شود. نظریه های بیولوژیکی عنوان می کنند که تعدادی از بچه ها با آمادگی ژنتیکی برای احساس شرمندگی یا یک خلق ناراحت کننده که منجر به اضطراب اجتماعی می شود متولد می شوند. علاوه برآن، الگوهای خانوادگی مشخص، نحوه تربیت بچه ها و تجربیات دوران مدرسه سهمی در بروز این اختلال دارد. همچنین تعدادی از تحقیقات نشان می دهد داشتن والدین دارای این اختلال تأثیر زیادی در ابتلای کودکان به این اختلال دارد. بسیاری از والدین دارای این اختلال به کودکان خود این نکته را انتقال می دهندکه جهان پر از تحقیر و سرزنش است و برای پرهیز از این خطر باید مواظب رفتار بود.
● رشد اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی ممکن است اشکال گوناگونی در سنین متفاوت به خود بگیرد. بچه های خیلی کوچک که دارای این اختلال هستند در وضعیت های اجتماعی خیلی خجالتی و کم رو عمل می کنند اغلب به یک بزرگ تر می چسبند، از مشارکت در بازی های گروهی امتناع می کنند و به ندرت باهمسالانشان صحبت می کنند. تا هشت سالگی ، بچه های با اضطراب اجتماعی، ممکن است از قبول دعوت دیگران امتناع کنند. آنان اغلب از رفتن به مهمانی ها یا بیرون خودداری می کنند، در کلاس مشارکت نمی کنند و تنها با اشخاص معدودی صحبت می کنند. این مشکلات اولیه اگر حل نشود ممکن است اضطراب اجتماعی تا سنین بالاتر ادامه یابد. بعضی مواقع بیشتر بچه ها و جوانان به خوبی به درمان رفتاری - شناختی همراه با دارو درمانی واکنش مثبت نشان می دهند.
در درمان این اختلال باید بیماران به طور منظم آموزش ببینند تا به جای فرار و اجتناب از موقعیت های به وجود آورنده ناراحتی با این اختلال رودررو شوند و رفتار واقع بینانه از خود نشان دهند. باید نحوه مبارزه با افکار منفی و غیرمنطقی و مدیریت خشم به آنها آموزش داده شود برای بسیاری از افراد دارو درمانی برای کمک به پائین آوردن سطح اضطراب ضروری است. دارو درمانی اغلب موجب می شود تا افراد بهتر به درمان رفتاری - شناختی جواب دهند.









اشرف راضی


روزنامه ایران

[دکتر نادر]

پرسش و پاسخ در باره اضطراب اجتماعی به انگلیسی برای علاقه مندان

Frequently Asked Questions about Social Phobia | Psych Central
Social Anxiety FAQ - Learn about the symptoms of social anxiety and other frequent disorder questions.

وب سایت های معتبر به انگلیسی
Social phobia - Wikipedia, the free encyclopedia
NIMH � Social Phobia (Social Anxiety Disorder)
Social anxiety disorder (social phobia) - MayoClinic.com
Social Anxiety Association | A nonprofit organization that promotes understanding and treatment of social anxiety disorder

فورومهای اختصاصی
Social Phobia World :: Meet other Social Phobia Sufferers
Social Anxiety Forum and Social Phobia Forums

تاپیک های مرتبط

http://forum.iransalamat.com/%D8%A7%...9%DB%8C-20883/

http://forum.iransalamat.com/%D8%A7%...9%DB%8C-17426/

[دکتر نادر]

استرس اجتماعي، خروج از ميدان مغناطيسي جامعه


ناهيد محمدپور:
استرس، فشار و فرسايش بدن هنگامي رخ مي‌دهد كه با محيط پيوسته در حال تغيير، سازگار شويم. چنين تغييراتي آثار هيجاني و جسماني بر ما مي‌گذارد و مي‌تواند احساسات مثبت يا منفي ايجاد كند.
شايد در كوتاه مدت به نظر برسد تاثير جدي در فرد نداشته باشد اما در دراز مدت آثار عميقي بر سلامت روان فرد مي‌گذارد و گاهي نيز استرس‌هاي كوچك خطرناكترند.

عوامل مختلفي موجب استرس در افراد مي‌شود، مرگ عزيزان، طلاق و جدايي والدين، زنـداني شدن، ازدواج كردن، نداشتن امنيت شغـلي، اخراج از كار، تغيير شغـل، بازنشستگي، شنيدن دروغ و فريب خوردن‌هاي متوالي، ناكامي و شـكـست در امـور زندگي، كـشمـكـش، ناسـازگـاري و تعـارض با خـود يا ديگران، ناامني‌هاي اجتماعي، نــداشـتن درآمـد كافي، نداشتن دوست و فاميلي كه انسان به حمايت آنها اميـدوار باشد، معلوليت يا داشتن يك معـلول در خانـواده، بيماري شديد و غيرقابل درمان يا دشوار درمان، حوادث و اتفاقات تلخ فردي يا اجتماعي و بدهكاري، بخشي از اين عوامل است كه مي‌تواند استرس‌زا باشد.

دكتر ناصر قاسم‌زاد روانشناس در اين‌باره مي‌گويد: هيجانهاي مثبت و منفي كه در زندگي فردي يا اجتماعي شخص رخ مي‌دهد اگر از يك حد طبيعي بالاتر رود آثار جبران‌ناپذيري در بهداشت روان فرد و اطرافيان او مي‌گذارد. البته همه اينها بستگي به ميزان ظرفيت افراد دارد.

وي معتقد است ما هنوز راه‌هاي مقابله با اين مسئله مهم و آموزش‌هاي لازم را به خانواده‌ها به خصوص جوانان ياد نداده‌ايم. مخصوصاً مواقعي كه نوجوان يا جوان دچار ياس، سرخوردگي و ناكامي مي‌شود بايد هيجانات خود را به گونه‌اي تخليه كند كه اگر از راه صحيح صورت نگيرد منجر به واكنش‌هاي شديد و در پاره‌اي موارد به وقايع اجتماعي تلخ تبديل مي‌شود.

ما در مواقعي كه افراد دچار خشم و يا استرس هستند آنها را به آرامش دعوت مي‌كنيم، در حالي كه بايد به گونه‌اي صحيح اين خشم يا ناكامي و استرس را در آنها تخليه كنيم.استرس، آثار منفي زيادي دارد از جمله بي‌اعتمادي، طرد، خشم و افسردگي كه اين احساسات به نوبه خود به مشكلاتي مانند سردرد، ناراحتي يا زخم معده، جوش و خارش پوست، بي‌خوابي، فشار خون بالا، بيماري قلبي و سكته مغزي را ايجاد مي‌كند.

كنترل فشار‌هاي اجتماعي با مديريت صحيح

اصغر مهاجر جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نيز در رابطه با استرس اجتماعي حرف‌هاي شنيدني دارد. وي با اشاره به وجدان جمعي و روان جمعي مي‌گويد: زماني كه هر پديده‌اي، وجدان و روان جمعي را تحريك كند التهاب، استرس، نااميدي و دلزدگي را به همراه خواهد داشت.

وي در ادامه مي‌گويد: روانشناسان و جامعه‌شناسان معتقدند بايد مراقب وجدان و روان جمعي بود تا آزرده نشود زيرا با تحريك شدن آنها، كنترل آن سخت مي‌شود و همه نهادها يا نظام‌هاي اجتماعي را تحت تاثير خود قرار مي‌دهد و كاركرد اجتماع تبديل به بد كاركردي مي‌شود. گاهي افراد احساس مي‌كنند حقشان ضايع شده است و استرس و التهاب به آنها وارد مي‌شود و در نتيجه دچار پرخاشگري و واكنش‌هاي تند يا بي‌اعتمادي مي‌شوند. اين بي‌اعتمادي‌ها يا پرخاشگري‌ها به سه شكل نمايان مي‌شود.

يكي به شكل خروج از دايره ارزش‌ها، قانون و هنجار جامعه كه به بي‌اعتمادي گرم، مثل تخريب و فحاشي كشيده مي‌شود؛ يا دچار انزوا مي‌شوند كه به بي‌اعتمادي سرد منجر مي‌شود و شكل سوم خروج از ميدان مغناطيسي است، يعني سعي مي‌كنند از جامعه دور شوند كه همه آنها خسارت‌هاي جبران‌ناپذيري به بستر جامعه وارد مي‌كند. مانند خروج سرمايه‌هاي اقتصادي و رواني كه تنها راه مقابله با اين مشكل مديريت صحيح بحران‌ها يا تلاطم‌هاي اجتماعي است.

ما در سال‌هاي اخير شاهد رشد غيرقابل باور و اعجاب‌انگيـز قيمت زمين و مسكن در شهـرهاي بـزرگ به‌خصـوص كلانشهرها نيز بوده‌ايم كه اين عامل در كنار عوامل ديگر موجب سخت‌تر شدن زندگي مردم و افزايش فشارهاي رواني در جامعه شده است و اين خود نوعي عامل تنش‌زا براي خانواده‌ها است. همچنين ترافيك و آلودگي هوا نيز از ديگر عوامل استرس‌زا است به طوري كه ترافيك، پولدار و فقير نمي‌شناسد و تاثيرش روي همه مردم اسـت.

حال بد نيست كمي راجع به نشانه‌هاي ذهني استرس هم بدانيم. اين نشان‌ها شامل مشكلات حافظه، مشكل در تصميم‌گيري، ناتواني در تمركز فكر، منفي‌نگري، تكرار بعضي كارها و حرف‌ها، قضاوت ضعيف، نديدن واقعيت‌ها است.

همچنين نشانه‌هاي عـاطفي استـرس شامل حساسيت زياد نسبت به بـرخي مسايل، بي‌قـراري و اضطـراب، افسـردگي، عصبانيت و پرخاشگري است و از نشانه‌هاي جسـمي استـرس مي‌توان از سـردرد، مشكلات گـوارشي، درد عضـلاني، اختـلال در خواب، خستگي، درد قفسه سينه، فشار خون بالا، كاهش يا افزايش وزن، آسم يا تنگي‌نفس و مشكلات پوستي نام برد.

اما نشانه‌هاي رفتـاري استـرس شامل مواردي از جمله پـرخـوري يا كم‌خـوري، خـواب زياد يا كم، كناره‌گيـري از جمع، نپذيـرفتن مسئـوليت، مصرف زياد سيگار، الكل و يا بـرخي داروها، ساييدن دندان، انجام كارهاي عجيب ماننـد خريدن يك كالاي گران و غيرضروري و بدخلقي است.

توصيه‌هايي براي مقابله با استرس

به خدا توكل كنيد و بدانيد ياد او فرصتي براي كسب آرامش دروني است. خواب خوب و كافي داشته باشيد. به طور مرتب ورزش كنيد. همواره خودتان را يك برنده ببينيد. نه گفتن به ديگران را تمرين كنيد، لازم نيست به تمام درخواست‌هاي ديگران پاسخ مثبت بدهيم. ياد بگيريد كه در زندگي، بازي، تفريح و سرگرمي داشته باشيد. از نشست و برخاست با انسان‌هاي منفي، نااميد و بدبين دوري كنيد.

سعي كنيد نگرش خود را عوض كنيد. نيازهايتان را از قبل پيش‌بيني كنيد. مشكلات و مسائل خود را در درون خود نگه نداريد. ارتباطات خود با اطرافيان را توسعه دهيد. نگاهتان را نسبت به مشكلات تغيير دهيد و به آنها به چشم يك فرصت براي پيشرفت بنگريد. از بي نظمي بپرهيزيد. ياد بگيريد كه گذشت داشته باشيد و ديگران و عقايد آنها را تحمل كنيد. از رقابت‌ها و چشم و هم‌چشمي‌هاي بيجا و غير‌ضروري پرهيز كنيد.

[دکتر نادر]

دکتر غلامحسين قائدي روان‌پزشک کلينيک سلامت خانواده و عضو هيات علمي دانشگاه شاهد
تاثير اختلالات اضطرابي بر رابطه زناشويي

ممکن است افرادي که اختلالات اضطرابي دارند مانند کساني که دچار وسواس، اختلال هراس و اضطراب منتشر هستند يا کساني که فوبيا (هراس) را تجربه مي‌کنند و اضطراب ناشي از آن را دارند، دچار کاهش ميل جنسي شوند ولي پس از اينکه درمان ضداسترس براي آنها انجام مي‌شود دچار عوارض ناشي از مصرف دارو مي‌شوند و همين امر ممکن است مجددا در آنها سبب کاهش ميل جنسي شود.....

نکته‌اي که درباره فوبيا يا ترس بايد به آن اشاره کنم، اين است که منظور از ترس، مثلا ترس از ارتفاع نيست زيرا چنين ترسي ممکن است تاثيري روي فعاليت جنسي فرد نداشته باشد.

طبيعتا در اينجا هم وقتي افراد مضطرب به درمانگرشان مراجعه مي‌کنند، آن‌قدر در مورد اضطراب و مشکلات حاصل از آن حرف مي‌زنند که مشکل جنسي‌شان از ياد مي‌رود و مغفول مي‌ماند. پيشنهاد روان‌پزشکان اين است که طي دو يا سه جلسه پس از فرآيند درمان، پزشک، همسر بيمار را ملاقات کرده و ببيند که آيا درماني که براي فرد بيمار انجام داده است روي زندگي زناشويي‌شان تاثير گذاشته يا خير؟ ممکن است خود بيمار مشکل را حس نکند و طرف مقابل متوجه اين تغيير شود که نسبت به قبل، فعاليت، ميل جنسي و ارضاي همسرش دچار تغيير و اختلال شده است. دخالت نکردن درمانگران در اين زمينه باعث مي‌شود هموستاز خانواده از نظر روابط زناشويي به هم خورده و درمان يک مشکل سبب ايجاد مشکل ديگري در روابط بين فردي شود. طبيعي است در بيماران روان‌پزشکي به خصوص آنهايي که بيماري مزمني پيدا مي‌کنند، مشکلات ناشي از اين بيماري مثل افسردگي، مشکلات خواب، خوراک، اشتها و ... طرف مقابل‌شان را تحت تاثير قرار مي‌دهد. اگر اين آگاهي وجود داشته باشد که همسر بيمار در فرآيند درمان شرکت داده شود بيمار مي‌فهمد که تنها نيست و همسرش از وي حمايت مي‌کند. همين امر سبب مي‌‌شود که فرآيند جنسي زوجين وضعيت مطلوب‌تري در طول درمان داشته باشد.

هفته نامه سلامت

[دکتر نادر]

دكتر سيدوحيد شريعت/روان‌پزشك/عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران/علل و راه‌حل يك اختلال اضطرابي شايع
از صحبـت کـردن در جمـع مي‌تـرسيـد؟

«آقاي 45 ساله‌اي هستم. آنقدر از صحبت كردن در جمع دوستانم مضطرب مي‌شوم كه صداي قلبم را مي‌شنوم...

تا به حال به همين دليل موقعيت‌هاي كاري زيادي را از دست داده‌ام. لطفا بگوييد چه كنم.» آنچه خوانديد، بخشي از نامه يكي از مخاطبان سلامت است كه به نوعي اختلال اضطرابي به نام ترس (فوبياي) اجتماعي مبتلاست.


اين اختلال يکي از اختلالات بسيار شايع در روان‌پزشکي است که به‌طور متوسط 3 تا 6 درصد از جمعيت را درگير مي‌کند و در خانم‌ها شايع‌تر از آقايان است.

علائـم و نشـانـه‌هـا

علامت اصلي آن ايجاد اضطراب شديد هنگام قرار گرفتن در شرايطي است که بيمار با افرادي ناآشنا روبه‌رو مي‌شود يا احساس مي‌کند که ممکن است ديگران رفتار او را زير نظر داشته باشند. در اين مواقع فرد احساس مي‌کند که ممکن است نتواند رفتار مناسبي داشته باشد يا کاري انجام دهد که ديگران به او بخندند يا او را مسخره کنند. همين افکار موجب افزايش اضطراب و احساس ناراحتي شديد از قرار گرفتن در چنين شرايطي مي‌شود بنابراين سعي خواهد کرد که خود را از اين موقعيت‌ها دور نگه دارد. به‌عنوان نمونه هيچ‌وقت در جمع اظهارنظر نمي‌کند يا تلاش مي‌کند کمتر کاري را در جلوي بقيه انجام دهد. حتي فکر کردن درباره انجام اين کارها هم اضطراب‌‌آور است.

شدت اين بيماري درجات مختلفي دارد. گاهي ممکن است علايم بيماري آنقدر فراگير باشد که فرد تقريبا در تمام موقعيت‌هاي اجتماعي دچار مشکل باشد يا در اين مورد خاص که بيمار حتي از احتمال برخورد غيرمستقيم با ديگران از طريق اينترنت هم دوري مي‌کند. اين بيماران که مبتلا به فوبياي اجتماعي از نوع فراگير هستند، ممکن است در گذشته خود سابقه‌اي از گوشه‌گيري، خجالتي بودن، کمرويي، نگراني از مورد انتقاد قرار گرفتن و علايم مشابه ديگري که در کل به نام اختلال شخصيت اجتنابي شناخته مي‌شوند هم داشته باشند.

به‌علاوه، بسياري از اين بيماران ممکن است همزمان داراي علايمي‌ از افسردگي يا انواع ديگري از اضطراب باشند يا در سير زندگي خود آنها را تجربه کنند. بنابراين توجه به علايم همراه اهميت زيادي دارد.


چه بايد كرد؟

براي درمان موارد با شدت خفيف تا متوسط مي‌توان از روان‌درماني شناختي‌رفتاري بهره گرفت که مبناي آن بر رويارويي تدريجي با شرايط اضطراب‌آور است. براي مثال فرد بايد در ابتدا تلاش کند تا در جمعي که اضطراب کمتري دارد حرف بزند و نظر خود را بگويد. البته واضح است که با انجام اين کار اضطراب فرد بيشتر مي‌شود و احساس ناراحتي مي‌کند ولي مواجه شدن با اين شرايط باعث مي‌شود که به تدريج اضطراب کمتر شود و فرد بتواند در مکان‌هاي دشوارتر هم حرف بزند. علاوه بر اين لازم است که برخي از تصورات نادرست فرد هم مورد توجه قرار گيرد و به چالش کشيده شود. به عنوان نمونه فرد ممکن است احساس کند که ديگران به نظر او توجه نمي‌کنند يا او را جدي نمي‌گيرند يا حتي ممکن است او را مسخره کنند. در اين شرايط از بيمار خواسته مي‌شود تا بررسي کند که آيا وقتي نظر داد، واقعا ديگران چنين واکنش‌هايي نشان دادند يا خير. جنبه ديگري هم که در اين افراد ممکن است نياز به اصلاح داشته باشد، نحوه بيان نظر است. مواردي مانند حالت سر و چهره موقع حرف زدن، بلندي صدا و مسير نگاه نيز ممکن است نياز به اصلاح داشته باشد تا اعتماد به نفس بيشتري را هنگام صحبت کردن برساند.

اما بايد توجه داشت که در موارد شديدتر معمولا نياز به درمان دارويي نيز وجود دارد. روش‌هاي درماني چه دارويي باشند و چه غيردارويي به‌طور معمول اثربخشي درماني مناسبي دارند و در صورت پيگيري کافي درمان، در بيشتر موارد موجب بهبود قابل‌توجهي در علايم بيماري مي‌‌شوند.

[دکتر نادر]

نكته براي كمك به افرادي كه از نگراني‌ها و اضطراب‌هاي اجتماعي رنج مي‌برند

لطفا خودت را نخور!

این نوشتار بر آن است که 4 نکته حقیقی و مفید را برای انجام بعضی تمرین‌ها در جهت کمک به افرادی که از نگرانی‌ها و دلواپسی‌های اجتماعی رنج می‌برند، بیان کند.

اگر شما از وجود این قضیه در افراد مختلف و حتی در وجود خودتان آگاه هستید، حتما می‌دانید که اضطراب و نگرانی اجتماعی در مقایسه با خجالت کشیدن و کمرو بودن، پیچیده‌تر است زیرا هر کس به نوبه‌خود در بعضی از مواقع یا در مقابل دیگران احساس خجالت می‌کند اما اضطراب و دلواپسی اجتماعی کلا مقوله‌ای متفاوت از آن است و اندازه و شدت این دو مقوله نیز می‌تواند شما را از داشتن یک زندگی نرمال و معمولی اجتماعی دور و محروم سازد. اما شما باید سعی کنید که با استفاده از راهکارهای طبیعی و معمولی و از طرق علمی این قبیل از مشکلات‌تان را حل کنید و حتی‌الامکان بدون متوسل شدن به استفاده از داروهای مختلف که اغلب تأثیرات ناخوشایند و مضری را به همراه دارند، اضطراب‌ها و نگرانی‌های اجتماعی‌تان را از بین ببرید. می‌توانید روش‌ها و نکاتی که در این رابطه به شما کمک خواهند کرد را بیابید و برای یک بار هم که شده یا حتی برای همیشه این شرایط نابسامان را از بین برده و بر مشکلات ناشی از آن نیز غلبه کنید.

خجالت کشیدن و کمرو بودن، یک خود‌آگاهی طبیعی است که از نبود مقام‌اجتماعی قابل اطمینان ناشی می‌شود. خجالت و کمرویی به‌تدریج احساسی را به شما القا می‌کند که بر اثر آن در شرایط گوناگون احساس راحتی نمی‌کنید و آن احساس آرامشی که قبلا در شما وجود داشته، رفته‌رفته محو و ناپدید خواهد شد و فقط زمانی احساس راحتی و آرامشی که قبلا داشته‌اید را به‌دست خواهید آورد که یخ‌تان آب شود و خجالت کشیدن را کنار بگذارید.

داشتن اضطراب و نگرانی اجتماعی بیشتر به بدتر کردن شرایط و اوضاع کمک می‌کند و فقط و فقط از طریق خود فرد است که به او تزریق و خورانده می‌شود.این مقوله با افکار بیمناک، نوع دید فرد، لغزش از سخنانی که بیان کرده و ترس از شرمسار شدن شروع می‌شود و در اثر این موارد است که دیگران دست رد به سینه شما می‌زنند و به شما به‌عنوان فردی که با شکست اجتماعی مواجه شده، نگاه می‌کنند. این ترس از پذیرفته نشدن یا طرد شدن از طرف دیگران، خود را به‌صورت‌های مختلفی از قبیل دردهای شکمی، تپش قلب، لنگ‌زدن پاها، عرق کردن، سرخ شدن و خجالت کشیدن و... نشان می‌دهد و این عوارض حتی می‌تواند حملات عصبی و هراس و وحشت فرد را افزایش و شدت دهد. از این‌رو فعل و انفعالات اجتماعی سالم و معمول، غیرممکن می‌شود.

اغلب شما فقط مقام و موقعیت اجتماعی‌تان را ترک می‌کنید و ترجیح می‌دهید که هر چه بیشتر و بیشتر از دیگران دوری گزینید و به‌دلیل ترس از طرد شدن، پذیرفته نشدن، به انزوا و کناره‌گیری روی می‌آورید و احساسات خوبی نسبت به دیگران ندارید و به یک انسان مرموز، متفاوت، منفور و مطرود مبدل خواهید شد و به همین دلیل چشم دیدن دیگران را نیز ندارید اما نباید از کنار این شرایط به‌وجود آمده به‌سادگی عبور کنید و توجهی نشان ندهید زیرا این شرایط دردناک می‌تواند مضرات و خسارات جدی و غیرقابل جبرانی هم از نظر فردی و شخصی و هم از نظر حرفه‌ای و تخصصی روی شما داشته باشد و شما را به این سمت هدایت کند و سوق دهد. اما نگران نباشید زیرا راه‌هایی برای حل این مشکلات وجود دارد اما شما نیز باید با خودتان مهربان باشید و با آرامش و خونسردی راه‌حل‌ها و نکاتی که در زیر بیان می‌شود را برای حل این مشکلات به کار ببندید:

1 - در مورد تصمیماتی که در رابطه با از بین بردن این مشکل گرفته‌اید، با شخصی که مورد اعتمادتان است، سخن بگویید و تصمیمات گرفته شده را با او در میان بگذارید. انجام این کار به دو دلیل باارزش است؛ اول، انزوا و گوشه‌نشینی یک بخش عمده از این مشکل است و اعتماد کردن به دیگران یک شانس یا فرصت برای گرفتن کمک از آنهاست و همچنین احساس انزوا و تنهایی شما به راحتی از بین خواهد رفت و دیگر تنها نخواهید بود. دومین دلیل این است که شما می‌توانید درک کنید که اعتماد کردن به دیگران باعث می‌شود که آنها از شما مراقبت کنند و همچنین سبب می‌شود که خودتان را از شر افکار منفی و ترس از طرد شدن خلاص کنید.

2 - یک معاینه عمومی و آزمایش کلی از بدن‌تان انجام دهید. مطمئن شوید که سرمنشأ علائم و نشانه‌هایی که از خود بروز می‌دهید، جسمی و فیزیکی نیست. با انجام دادن یک آزمایش کلی خواهید فهمید که بدن‌تان نرمال هست یا خیر؛ مثلا کم کاری یا پرکاری تیروئید، عدم‌تعادل یا ناهماهنگی هورمون‌ها، یائسگی و... از جمله مثال‌هایی است که می‌تواند دلیلی برای آشفتگی و ناراحتی عاطفی شما باشد، درصورتی که با انجام یک آزمایش کلی می‌توانید به تمام این موارد آگاه شوید و از طریق معاینات پزشکی و مصرف دارو، مداوا شوید. پس در نظر داشته باشید که ابتدا علائم و نشانه‌های فیزیکی را برطرف‌ سازید.

3 - به یک گروه حمایت و پشتیبانی ملحق شوید زیرا از این طریق می‌توانید روش‌های مختلفی را برای کمک به از بین بردن نگرانی‌های اجتماعی، بیاموزید و انجام این کار بسیار مفید و سازنده خواهد بود. افرادی را بیابید که باتجربه باشند و مشکلات شما را درک کنند و این کمک شایان توجهی به شما خواهد کرد. با یافتن اینگونه افراد درخواهید یافت که شما فرد بیگانه، مرموزو عجیبی نیستید و همچنین ارتباط برقرارکردن با یک گروه پشتیبانی مطمئن و قابل اعتماد به شما کمک خواهد کرد تا به‌خود بیایید و آرامش و اطمینانی که قبلا در مقام اجتماعی‌تان داشتید را دوباره به دست آورید و ترس از شکست و ناکامی اجتماعی را از بین ببرید. همچنین شما خواهید آموخت که با اطمینان و اعتماد بیشتری سخن بگویید و فعالیت‌هایتان را انجام دهید.

4 - برنامه‌های پیشرفته و به‌روز بسیار زیادی برای از بین بردن نگرانی‌ها و اضطراب‌های اجتماعی وجود دارد؛ برنامه‌هایی به‌صورت نوارهای صوتی، لوح‌های فشرده، فیلم‌ها و دستورالعمل‌های متنوعی که به شما این امکان را می‌دهد تا با هر سرعت و کیفیتی که مورد نظرتان است، از آنها استفاده کنید. همچنین امروزه با استفاده از قدرت اینترنت، به‌خوبی می‌توانید تحقیقاتی را که به آن نیاز دارید انجام دهید. هرگز اجازه ندهید که دلواپسی‌های اجتماعی شما را از خوشی و لذت فعالیت‌ها و زندگی اجتماعی طبیعی که حق همه افراد است، دور کند. حتما با جدیت تمام این نگرانی‌ها و تشویش‌ها را در وجود خود از بین ببرید. خواهید دید که با از بین رفتن این علائم، چه احساس خوبی دارید. پس هر چه سریع‌تر این راهکارها را مورد استفاده قرار دهید و
گام به گام بر حل این مشکل فائق آیید.

Articlebase.com
همشهری

[دکتر نادر]

10 تست اختلال اضطراب اجتماعی

ترجمه - اعظم محمودوند:
ممکن است تست‌های اختلال اضطراب اجتماعی زیر به شما در تشخیص اینکه آیا از اضطراب اجتماعی رنج می‌برید یا خیر، کمک کند. بنابراین نتایج این اطلاعات نباید به منزله طبابت و جایگزین توصیه‌های پزشکتان تلقی شود.


اگرچه اضطراب اغلب اوقات یک پاسخ عادی به استرس و تنشی است که زندگی روزمره را پر کرده اما ممکن است برای خیلی از مردم مشکلی بزرگ محسوب شود.

اگر اضطراب، روش زندگی‌تان را تغییر داده ممکن است دچار اختلال اضطراب اجتماعی شده باشید. اضطراب اجتماعی (یا اجتماع‌هراسی) به اضطرابی اطلاق می‌شود که به واسطه وقایع اجتماعی ایجاد می‌شود. به‌رغم نبود تست‌های آسان اختلال اضطراب اجتماعی اما علائم و نشانه‌های گوناگون شناخته‌شده‌ای وجود دارد که به شما در درک حالاتی که تجربه می‌کنید، کمک خواهد کرد.

آیا شما به علت احساس ناراحتی شدید از روبه‌رو شدن با غریبه‌ها یا ترس طاقت‌فرسا از انجام کاری یا گفتن حرفی که باعث شرمندگی‌تان شود، برنامه زندگی‌تان را تغییر می‌دهید؟

آیا هنگامی که از شما خواسته می‌شود در مقابل جمعی از مردم کاری را انجام دهید یا صحبت کنید، دچار مشکلاتی توأم با اضطراب شدید نظیر تپش قلب یا حتی لرزش و رعشه می‌شوید؟

آیا گاهی اوقات دچار فشار احساسی مانند تنفس کوتاه یا اینکه انگار قادر به تنفس نیستید، می‌شوید؟

آیا گاهی اوقات فشار احساسی را نظیر ترس از اینکه دارید دیوانه می‌شوید یا از دنیای واقعی جدا شده‌اید، تجربه می‌کنید؟

آیا از خوردن، نوشیدن یا نوشتن مطلبی در حضور جمعی از مردم واهمه دارید یا دست کشیده‌اید؟

آیا تعاملات اجتماعی با محل کار، آموزشگاه یا زندگی شخصی‌تان تعارض دارد؟

آیا هنگام حضور در جمع مردم احساس می‌کنید که مدام مورد قضاوت یا ارزیابی قرار می‌گیرید و حتی برای جلوگیری از بروز آن از این موقعیت‌ها دوری می‌کنید؟

آیا هنگام سر و کار داشتن با شخصیت‌های ذیصلاح نظیر استاد، رئیس یا افراد ذیصلاح دیگر دچار حالت عصبی، ترس یا ناراحتی شدید می‌شوید؟

آیا متوجه می‌شوید که ترس‌تان بیش از اندازه و غیرمنطقی است اما یارای مقابله با آن را ندارید؟

آیا اغلب اوقات از تلفن‌زدن به افراد ناشناس تحت فشار قرار می‌گیرید و از تماس با آنها خودداری می‌کنید؟

افرادی که تصور می‌کنند از یک یا چند مورد از این مشکلات رنج می‌برند، اغلب از شرایط خود احساس شرمساری می‌کنند و به پنهان‌کردن اضطرابشان به هر قیمتی خو گرفته‌اند. آنچه مسلم است راه‌هایی برای کمک به شما وجود دارد و شما می‌توانید برای تشخیص قطعی به پزشک متخصص مراجعه کنید.

ایزاین آرتیکلز
همشهری